Nasz Patron
Patron Stowarzyszenia Elektryków Polskich Oddział Legnicki
W celu uznania dla Kol. Emila Oziębłego, Jego zasług i wkładu w powołanie, istnienie oraz funkcjonowanie Oddziału Legnickiego SEP, Zarząd Oddziału Legnickiego SEP na posiedzeniu w dniu 17.06.2019 r., podjął Uchwałę nr 4/2019 w sprawie nadania Oddziałowi Legnickiemu SEP imienia mgr inż. Emila Oziębłego.
SŁOWO O PATRONIE ODDZIAŁU LEGNICKIEGO SEP
Emil Oziębły urodził się w 24 marca 1935 r. w Osieku powiat Jasło (obecnie woj. podkarpackie).
W roku 1959 ukończył Wydział Elektryczny Politechniki Wrocławskiej, gdzie 25.11.1959 r. obronił pracę magisterską na temat „Zagadnienie samoczynnego załączenia rezerwowego zasilania w elektrowniach i sieciach (SZR)”. Opiniującym pracę dyplomową był doc. mgr inż. Jan Trojak (od 1971 r. profesor zwyczajny, a także prezes Oddziału Wrocławskiego SEP przez dwie kadencje).
Jeszcze przed obroną pracy dyplomowej Emil Oziębły otrzymał skierowanie do pracy w Zakładzie Energetycznym Legnica, gdzie pracował od dnia 18.08.1959 r. do dnia 30.06.2000 r., tj. do emerytury.
W czasie swojej pracy zajmował kierownicze stanowiska, a jednocześnie inicjował szereg działań mających na celu poprawę pracy sieci 110 kV, SN i nN, prowadzenia ruchu i nadzoru nad pracą tej sieci.
Poniżej przedstawiono zajmowane stanowiska i główne działania, które zainicjował:
18.08.1959 -31.12.1959 r.
Staż pracy przy modernizacji zabezpieczeń generatorów Elektrowni w Legnicy i w Głogowie
01.01.1960 – 30.04.1961 r.
Starszy inż. tech.- Kierownik Technicznej Obsługi Odbiorców
Opracował koncepcję kompensacji mocy biernej w sieci SN i nN,
a w szczególności wytycznych kompensacji biegu jałowego transformatorów SN/nN.
01.05.1961 – 30.08.1961 r.
Kierownik Rejonu Energetycznego Nowa Sól
01.09.1961 – 31.12.1972 r.
Kierownik Działu Ruchu oraz Oddziału Zabezpieczeń sieci 110 kV i SN oraz Oddziału Telemechaniki i Łączności
- posiadał uprawnienia Dyspozytora ZDR
- nadzorował pracę Elektrociepłowni w Hucie Miedzi Legnica, Kopalni Polkowice i Hucie Miedzi Głogów
- opracował wytyczne do koncepcji rozwoju Telemechaniki w sieci SN, 110 kV i NN
- współpracował z Instytutem „IASE” we Wrocławiu w zakresie zdalnego nadzoru (telesterowanie i telesygnalizacja) nad pracą sieci SN, WN, NN będących własnością Zakładu Energetycznego Legnica i Kombinatu Górniczo- Hutniczego Miedzi Lubin,
- brał udział w pracach związanych z koncepcją zasilania LGOM (Legnicko-Głogowski Okręg Miedzi) realizowanych przez Elektroprojekt Wrocław (gł. projektant Tadeusz Garbino) i ZEOD (Zakłady Energetyczne Okręgu Dolnośląskiego); opracowana koncepcja była podstawą pod rozbudowę sieci 400 kV, 220 kV i 110 kV
- nadzorował uruchomienie stacji 220/110 kV Polkowice i zasilenie z niej stacji KGHM 110/6 kV Lubin Główny i Polkowice Główne
- wdrożył zasady lokalizacji uszkodzeń w sieci napowietrznej i kablowej SN
01.01.1973 – 31.12.1976
Kierownik Działu Ruchu oraz Oddziału Telemechaniki i Łączności, pełnił obowiązki zastępcy Głównego Inżyniera:
- otrzymał Świadectwo Racjonalizatorskie nr 19/76 Zakładu Energetycznego Legnica za projekt racjonalizatorski pod tytułem „Zastosowanie diod elektroluminescencyjnych do odwzorowania łączników na makietach”, przyjęty do stosowania decyzją Dyrektora Zakładu Energetycznego Legnica z dnia 28.12.1976 r
- współpracował z Instytutem „IASE” we Wrocławiu w zakresie testowania urządzeń telemechaniki stacyjnej typu CUT, UDT, UTJ, TIDEC
- nadzorował uruchomienie z każdej stacji 110/SN będącej własnością Zakładu Energetycznego Legnica, sygnalizacji „AW”, „UP” i „Doziemienie” do RDR Legnica, RDR Głogów, RDR Chojnów i RDR Lubin, umożliwiających likwidację stałej obsługi w stacjach 110/SN typu „H”,
- nadzorował uruchomienie pierwszej telemechaniki umożliwiającej sterowanie wyłącznikami z RDR w stacjach 110/SN: • Staszica – typu CUT • Jawor – typu UDT
- nadzorował uruchomienie stacji 220/110 kV Żukowice i zasilenie z niej stacji KGHM 110/6 kV Huta Głogów 1 i Huta Głogów 2
- nadzorował uruchomienie telemechaniki typu UTJ w zakresie sygnalizacji w stacjach obsadzonych Pawłowice, Polkowice i Żukowice,
- brał udział w rozbudowie sieci SN dla potrzeb zasilania podstacji trakcyjnych PKP związanych z elektryfikacją kolei, w tym wprowadził wymóg zastosowania prostowników 20 kV AC / 3 kV DC z prostowaniem 12-połówkowym w celu ograniczenia wyższych harmonicznych
01.01.1977 – 06.04.1986 r.
Kierownik Wydziału Zakładowej Dyspozycji Ruchu:
- nadzorował uruchomienie RDR Chojnów oraz szkolenie dyspozytorów RDR Chojnów,
- nadzorował uruchamianie telemechaniki typu TIDEC we wszystkich pracujących stacjach 110/SN Zakładu Energetycznego Legnica,
- nadzorował uruchamianie linii 110 kV i stacji 110/SN związanych z rozbudową sieci 110 kV, w tym budową nowych stacji 110/SN KGHM
07.04.1986 – 31.12.1992 r.
Kierownik Rejonu Energetycznego Legnica
01.01.1993 – 30.06.2000 r.
Kierownik Wydziału Eksploatacji, a następnie Kierownik Wydziału Operatora Sieci Zakładu Energetycznego Legnica SA. Pełnił obowiązki zastępcy Dyrektora Technicznego.
- Kierował pracami nad opracowaniem i wdrażaniem 11-tu standaryzacji dotyczących urządzeń i sieci do 1 kV i powyżej 1 kV, a w szczególności rezygnacji z funkcjonowania automatyki SPZ przy zwarciach 2 lub 3 fazowych w sieci napowietrznej SN i 110 kV.
- Wdrożył wyłączanie przez zabezpieczenia linii SN przy doziemieniu (zamiast sygnalizacji „doziemienie”), w celu ochrony otoczenia i urządzeń przy pracy sieci „na zwarcie”.
- Wdrożył automatykę 1-fazowego SPZ przy doziemieniach w sieci napowietrznej i kablowej 20 kV.
- Wdrożył prace pod napięciem w sieci nN i 20 kV
1964 r – 30.06.2000 r.
Zastępca przewodniczącego komisji kwalifikacyjnej nadającej uprawnienia Dozoru i Eksploatacji dla pracowników Przedsiębiorstwa Państwowego Zakład Energetyczny Legnica i następcy prawnego Zakładu Energetycznego Legnica SA.
W roku 1963 utworzono Zasadniczą Szkołę Zawodową dla Pracujących przy Zakładzie Energetycznym Legnica, a w roku 1975 w ramach Szkoły utworzono Średnie Studium Zawodowe i Technikum Energetyczne dla Pracujących, w których Kol. Emil Oziębły był wykładowcą przedmiotów zawodowych.
Za pracę dydaktyczną został w 1974 r. wyróżniony Medalem Komisji Edukacji Narodowej przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania.
Oprócz działalności innowacyjnej w Zakładzie Energetycznym Legnica, był również czynnym członkiem SEP. Jeszcze, jako student Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej, w 1956 r. został członkiem Koła SEP przy Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej w Oddziale Wrocławskim SEP.
Po rozpoczęciu pracy w Zakładzie Energetycznym Legnica przeniósł się do Koła nr 12 (Koło Zakładowe SEP przy Zakładzie Energetycznym Legnica) Oddziału Wrocławskiego SEP, gdzie od roku 1972 pełnił funkcję przewodniczącego Koła.
Był głównym inicjatorem utworzenia Oddziału Legnickiego SEP. Należy podkreślić, że Oddział Legnicki SEP nie powstałby, gdyby nie ogromne zaangażowanie Kol. Emila Oziębłego w organizację powołania Oddziału Legnickiego SEP.
W kadencji 1998-2002 nie dopuścił do rozwiązania Oddziału, przywracając jego normalne funkcjonowanie i utrzymanie działalności statutowej.
W kadencjach od I do XI był członkiem Zarządu Oddziału (w kadencji VI i VII był wiceprezesem), a od momentu powstania Oddziału (12.12.1979r.) aż do swojej śmierci (20.03.2015r.) pełnił funkcję Kierownika Komisji Szkoleniowej oraz przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej przy Oddziale Legnickim SEP. Za swoją pracę i działalność Kol. Emil Oziębły został odznaczony:
- Medalem Budowniczy LGOM przyznanym przez Zakłady Górnicze Lubin,
- w 1974 r. Medalem Komisji Edukacji Narodowej przyznanym przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania,
- w 1977 r. Srebrną odznaką Zasłużony dla energetyki przyznaną przez Ministra Energetyki i Energii Atomowej (za zasługi w zwalczaniu powodzi w sierpniu 1977 r.)
- w 1978 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi przyznanym uchwałą Rady Państwa
- w 1978 r. Srebrną Odznaką Honorową SEP przyznaną przez Zarząd Główny SEP
- w 1980 r. Srebrną Odznaką Honorową NOT przyznaną przez Zarząd Główny NOT
- w 1984 r. Złotą Odznaką Honorową SEP przyznaną przez Zarząd Główny SEP
- w 1984 r. Medalem 40-lecia Polski Ludowej przyznanym uchwałą Rady Państwa
- w 1986 r. Złotym Krzyżem Zasługi przyznanym uchwałą Rady Państwa
- w 1987 r. Złotą Odznaką Honorową NOT przyznaną przez Zarząd Główny SEP
- w 1988 r. odznaką Za zasługi dla województwa legnickiego przyznaną przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej
- w 1989 r. honorową odznaką Za zasługi dla miasta Legnicy przyznaną postanowieniem Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Legnicy
- w 1995 r. Medalem z okazji 45-lat służb dyspozytorskich w Energetyce Polskiej 1950-1995
- w 1997 r. Złotą odznaką „Za zasługi w zwalczaniu powodzi” przyznaną przez Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
- w 2023 r. Podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej (12 czerwca), która odbyła się w Sali Królewskiej Akademii Rycerskiej miasto wyróżniło mieszkańców i instytucje zasłużone dla Legnicy i regionu. Nasz Patron otrzymał pośmiertnie Odznakę Załużony dla Miasta Legnicy za wkład w rozbudowę i poprawę stanu energetyki w naszym mieście i regionie.